Het is vakantie. Voordat ik mijn onzingevende activiteiten prijs geef wil ik gezegd hebben dat het niet klopt wanneer men bij terugkomst van een vakantie stelt: “ik heb deze vakantie lekker helemaal niets gedaan, lekker de tijd aan mijzelf, heerlijk lekker niets doen”.  Heel irritant en het kan ook simpelweg niet, niets doen, althans ik niet en geloof er ook niet in als men het zegt. We nemen ons iets voor, zijn bezig om te plannen om vooral niet teveel te doen. Onzinnige dingen doen geven mij zin. En dan nu, één van mijn meest zingevende vakantieactiviteiten, wandelen, waarbij mijn … Continue reading onzingevend

Onbedoeld toch gebeurd. Had het mij voorgenomen, geen overdadige kerstversiering, teveel vette oliebollen en weemoedige terug blikken dit keer. Dat van die Kerst kitch is al niet gelukt, geheel niet mijn schuld natuurlijk, het zit in mijn feest genen. De oliebollen waren voor kind, man, vrienden, visite, schoonmoeder en kon natuurlijk mijn ongezellige zelf niet overslaan. Met veel poedersuiker ter compensatie van de sneeuw afwezigheid. Met Corine gebeurd het gewoon, kletsen over vierendertig jaar geleden en daarna. We lachen nog net zo hard, om onze toenmalige klasgenoot Dennis en hoe hij ons zo lekker optilde, mijn streberigheid, ons Haagse stekkie … Continue reading Lariekoek en Loela

Vriendin S en ik wandelen en kletsen over onze ‘coming of age’ 50. Over het afsluiten en opstarten der dingen. We drinken gloeiwijn. We vieren onze vriendschap, die ooit begon toen onze jongens nog blonde beenhangers waren. Onze outfit bestaat meestal uit wandelschoenen of festivalslippers en wijnglas. Ik koester ons. Één van de herinneringen die we ophalen is die van de caravan richting Boedapest Sziget. Zij is de chauffeur. We komen vast te zitten. Zij had iets gehoord over tegensturen, ja, hoe dan?, nou zo, en hupsakee, waar doen al die mannen toch zo moeilijk over?. Stoere wijffies zijn wij. … Continue reading

Ik zie haar vanaf mijn balkon. Op de stoep en van een afstandje staan er mannen in pak, opa’s en vaders met kind haar te begluren, terwijl zij ritueel wordt uitgekleed, wordt er steeds meer van haar blootgelegd. Veel aandacht krijgt ze, haar metamorfose zal spraakmakend zijn. Ooit huisde zij werkers met uitkijk naar de vrijdagmiddagborrel, nu bouwers met broodtrommeltjes, dan huurders met uitzicht in glas, veel glas. Ik zie haar. Last night I dreamed that I was dreaming of you And from a window across the lawn I watched you undress Wearing your sunset of purple tightly woven around … Continue reading

Het is zo’n natte dramamaandag. Niet alleen omdat het regent, ook zijn het niet de tranen, het is een zeik natte autostoel. Flintstone roept ad rem één van zijn bescheurkalender achtige verzinsels “gelukkig is het geen incontinentie maar gewoon urine verlies”. Het potje pies in mijn handtas is namelijk gaan lekken. Zoals gewoonlijk is er geen tijd meer over voor een plaspauze.  Met druppelende tas en mega natte bil vlek in mijn jurk, loop ik, voorbij alle gêne en vastberaden richting mijn bestemming. Ferm zet ik mijn laatste restje ochtend ellende op de balie en zeg enigszins luid en duidelijk tegen … Continue reading dat is geen kattenpis

Ik loop op een fietspad in het pikkedonker. Even bedenk ik mij waarom het pikdonker heet. Het vrij associëren biedt in ieder geval wat fijne afleiding terwijl ik mij met ferme pas voort maak. Ik ben in het Zwarte Woud, heel zwart, vooral s’avonds na acht uur en ik te laat door heb dat ik de bushalte eerder had moeten uitstappen. Roland, mijn Airbnb host had mij een dag eerder opgehaald van het treinstation en reden we langs, exact, deze weg. Ik had moeten opletten toen hij vertelde waarom ze geen verlichte paden hebben, maar tussen zijn Engels en mijn Duits … Continue reading Gesnoerd

  Vanaf mijn balkon kijk ik naar witte strepen op een blauwe en oranjerode achtergrond. Ik stel mij voor waar de reis naar toe gaat. Verwachtingsvolle gezichten achter plexiglazen vliegtuigraampjes, zich verheugend op de laatste zonnewarmte van het jaar. Nog heel even die natuurlijke warmte op huid en hoofd voelen. Wat er aan vooraf ging wordt weggevaagd, zoals voorbijtrekkende wolkjes. Het is nog niet heel lang geleden dat ik op een overvol vliegveld mij resoluut en heilig voornam mij nooit meer te laten verleiden. “In het hoogseizoen, vier personen, naar Italië, heen en terug slechts €104 p.p.”, schepte ik op. … Continue reading werkelijk waar

Één van mijn guilty pleasures is winkelen bij de kringloopwinkel. Nu vintage en retro hip is, zijn er helaas steeds meer koopjesjagers op de Markt plaats bijgekomen alwaar een plastic met oranje, paars en bruine versierde koffiefilter houder al snel 15 euro kost. Wie tegenwoordig nog filterkoffie gebruikt loopt echt een paar decennia achter (sorry mam..) dus het bijbehorende blikje Buisman is nu schaars goed geworden. Ronddwalen tussen andermans rotzooi geeft het heerlijke gevoel van hebberigheid. We stammen nu eenmaal af van de jagers en verzamelaars, ik kan er dus niets aan doen hou ik mijzelf voor op zo’n dag … Continue reading helaas nog steeds geen extra alarm op de deur nodig

Ik ben aan het opruimen. Een schoenendoos met brieven, kaarten en een ingesproken cassettebandje voelen als archeologische opgravingen die ik met voorzichtigheid moet behandelen. Met name de luchtpostbrieven van blauw vloeipapier lijken zoals een tere vlinder in een slaapkamer die de weg kwijt is en met bedachtzaamheid benaderd moet worden. Het zijn met name zijn de liefdesbrieven van meer dan vier kantjes waar ik over zwijmel en als schatten terug in de doos deponeer alsof het geheime vondsten betreft uit de vorige eeuw. Ik lijk wel zo’n veel te blij wijf bij het AVRO programma tussen kunst en kitch, die denkt … Continue reading In de toekomst schrijven we geen geschiedenis meer

Met een golf van oververhitting heeft men vaak de gewoonte een plas water op te zoeken of rijden we in file richting een zee. Ik doe dat ook. Maar niet deze keer. Vandaag zit ik in een Franse kerk en het is heerlijk. De koelte van het zwart natuur stenen gangpad onder mijn kale voeten is een verademing. Het lijkt mij geen heiligschennis om mijn slippers uit te doen, in een moskee of tempel doen ze dat immers ook. Best wel een goede gewoonte.   Ik neem de tijd, kijk rond, sta soms eerbiedig stil en ga ook zitten. De … Continue reading rituelen en gewoontes